Από την Dr. Brooke Goldner
Οι γιατροί δεν προσπαθούν να αποκρύψουν αυτές τις πληροφορίες από εσάς. Εάν δεν το γνωρίζουν, δεν μπορούν να σας διδάξουν…
Όταν ήμουν 16 ετών, ο γιατρός μου είπε ότι είχα μόνο έξι μήνες ζωής. Είχα διαγνωστεί με συστηματικό λύκο που με είχε φτάσει σε τέταρτο βαθμό νεφρικής ανεπάρκειας. Ήμουν τόσο χάλια που είχα δύο πιθανές εναλλακτικές λύσεις: η μία ήταν η αιμοκάθαρση και η άλλη ήταν να πεθάνω, που θα ήταν το χειρότερο σενάριο.
Αυτή η διάγνωση προηγήθηκε από μερικά χρόνια ρευματοειδούς αρθρίτιδας και εξουθενωτικών ημικρανιών. Αλλά η εμφάνιση ενός χαρακτηριστικού εξανθήματος ανησύχησε τους γονείς μου και με πήγαν στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Τότε δεν είχαμε ιδέα ότι η διάγνωση μου θα ήταν τόσο σοβαρή.
Κάθε τεστ λύκου ήταν θετική. Υποβλήθηκα σε χημειοθεραπεία (τότε ήταν πειραματική και τώρα καθιερωμένη) μία φορά το μήνα για δύο χρόνια. Τώρα αυτή η περίοδος σε ασθενείς με λύκο είναι πολύ μικρότερη. Ήταν ένας δύσκολος και επώδυνος χρόνος. Μετά τη θεραπεία, έκανα έμετο για τέσσερις εβδομάδες και φοβόμουν να φάω. Μόλις κατάφερνα να συνέλθω και ερχόταν η σειρά της επόμενης χημειοθεραπείας. Ευτυχώς, είχα μεγάλη υποστήριξη από τους γονείς μου.
Δεν ήξερα πόσο καιρό έπρεπε να ζήσω σε αυτή τη γη, γι 'αυτό αποφάσισα να επικεντρωθώ σε αυτό που ήθελα και θα μπορούσα να κάνω. Ήθελα να γίνω γιατρός και να ανακουφίζω τον πόνο των ανθρώπων. Μου είχαν βγάλει το παρατσούκλι «η νευρωτική» γιατί ήμουν πάντα στο σπίτι για να αναρρώνω και διάβαζα και μελετούσα συνεχώς.
Μετά έλαβα υποτροφία στη σχολή των ονείρων του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon. Ήταν ένας εκπληκτικός χρόνος γιατί η πρώτη μέρα μου στο κολέγιο ήταν μία εβδομάδα μετά την τελευταία μου χημειοθεραπεία. Οι ιατρικές εξετάσεις για τον λύκο ήταν ακόμη θετικές, αλλά αισθανόμουν σταθερή και τα νεφρά μου είχαν βελτιώσει τη λειτουργία τους. Έπρεπε να είμαι προσεκτική και να κάνω τακτικές εξετάσεις αίματος, να φροντίζω τον εαυτό μου, να μένω μακριά από τον ήλιο και να κοιμάμαι αρκετά. Η αϋπνία μου προκάλεσε ημικρανία και έμετο. Εκείνη τη εποχή έπαιρνα λίγα φάρμακα, και στην περίπτωση του πόνου των αρθρώσεων, είχα μια συνταγή για επείγουσα περίθαλψη.
Αποφοίτησα με άριστα και έλαβα πτυχίο στον τομέα της γενετικής. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, ωστόσο, η κατάστασή μου άρχισε να επιδεινώνεται. Οι γιατροί συνήθως συμβουλεύουν τους νέους με αυτοάνοσες ασθένειες να μην κάνουν ιατρικές σπουδές επειδή το στρες και η αϋπνία μπορούν να χειροτερέψουν τα πράγματα. Αλλά ήμουν αποφασισμένη με κάθε κόστος να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Κατά το τέταρτο έτος των σπουδών μου δέχτηκα μια βαριά υποτροπή. Άρχισα να βλέπω διπλά και λιποθύμησα στην κλινική. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχα νέα αντισώματα που προκαλούσαν σχηματισμό θρόμβων του αίματος. Είχαν ήδη εισβάλει στον εγκέφαλό μου και προκάλεσαν αυτή τη διπλή όραση και το μίνι-εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι προβλέψεις των γιατρών ήταν ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έφθανα την ηλικία των 50. Αυτή είναι η γενική διάγνωση για τα άτομα με λύκο, η οποία θεωρείται προοδευτική χρόνια ασθένεια. Οι γιατροί μου είπαν ότι μια εγκυμοσύνη θα με σκότωνε και εκτός αυτού έπρεπε να βάζω ένεση με αντιπηκτικά για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πέρασα δύο εβδομάδες σε αυτολύπηση και στη συνέχεια αποφάσισα να επισκεφθώ ένα μέρος ευγνωμοσύνης. Ήμουν ευγνώμων που υπήρχε ένα φάρμακο να με κρατάει ζωντανή. Ήμουν πολύ κοντά στην αποφοίτησή μου και αποφάσισα να είμαι θετική και να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
Όταν γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγό Tom, ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα. Μετά από ένα μήνα μου έκανε πρόταση γάμου και ήμουν αναγκασμένη να του πω για την ασθένειά μου. Του είπα ότι έχω λύκο που σημαίνει ότι δεν θα κάνω παιδιά, δεν θα ζήσω πολύ και ότι θα έπρεπε να με φροντίζει συνεχώς. Εκείνος μου απάντησε ότι θα προτιμούσε να ζήσει μια σύντομη ζωή μαζί μου παρά μια μακρά ζωή με κάποια άλλη. Όλα ήταν εντάξει, ξαναβρήκα την αυτοπεποίθησή μου και γέμισα ξανά με ευγνωμοσύνη.
Εκείνη την εποχή, ο σύζυγός μου, ο Tom, εργαζόταν στο MTV ως προπονητής διασημοτήτων. Εγώ ήμουν εκπαιδευόμενη και έτρωγα κάθε μέρα νοσοκομειακό φαγητό, πράγμα που κατά ειρωνεία της τύχης είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να αρρωστήσει κανείς και να πάρει βάρος. Και πραγματικά δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Ζήτησα από τον Tom να μου φτιάξει ένα πρόγραμμα διατροφής για να μπορώ και εγώ να φαίνομε τόσο καλά όσο και οι πελάτες του. Από παιδί ήμουν χορτοφάγος, λόγω της αγάπης μου για τα ζώα, αλλά έτρωγα λάθος τροφές όπως πολλά ζυμαρικά, γαλακτοκομικά και επεξεργασμένα προϊόντα. Ο Tom μου έκανε ένα πρόγραμμα με μεγάλες ποσότητες ωμών λαχανικών και φρούτων, χωρίς κρέας, χωρίς γαλακτοκομικά και επεξεργασμένα τρόφιμα.
Αυτό που συνέβη αργότερα ήταν απίστευτο. Για τέσσερις μήνες κατέβηκα 8 νούμερα στα ρούχα, δηλαδή από 11 στα 3. Αλλά το πιο αξιοθαύμαστο ήταν ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν είχα κανένα πόνο και καμία ημικρανία. Αισθανόμουν περίφημα και γεμάτη ενέργεια, αν και συχνά έπρεπε να κάνω τριαντάωρες βάρδιες για μερικές φορές την εβδομάδα. Η πήξη του αίματος μου ήταν κανονική, αν και ήταν κοντά στο ανώτατο όριο. Οι εξετάσεις μου για τον λύκο ήταν αρνητικές, η χοληστερόλη και η πίεση είχαν πέσει. Ο γιατρός υπολόγισε ότι υπήρξε λάθος στο εργαστήριο.
Σε όλες τις τεκμηριωμένες περιπτώσεις βελτίωσης, ο λύκος μπορεί να είναι σε μακροχρόνια ύφεση, αλλά οι εξετάσεις αίματος θα δείχνουν την αυτοάνοση ασθένεια. Οι γιατροί μου ήταν έκπληκτοι. Μια μέρα άκουσα τον ρευματολόγο να λέει σε έναν φοιτητή που τον συνόδευε: "Αυτή ισχυρίζεται ότι έχει λύκο!" Στους επόμενους μήνες οι εξετάσεις μου έδειχναν την ίδια καλή κατάσταση και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να σταματήσω τη φαρμακευτική αγωγή. Ήταν ένας χρόνος από την αλλαγή στη διατροφή μου. Ήταν το 2006 και από τότε ζω χωρίς λύκο.
Μετά από αυτό το θαυματουργικό γύρισμα των πραγμάτων αποφάσισα ότι θέλω να κάνω παιδιά. Οι γιατροί ανησύχησαν και μου είπαν ότι μια εγκυμοσύνη θα μου φέρει πίσω τον λύκο και θα με σκοτώσει. Η οικογένειά μου φοβήθηκε επίσης. Η μητέρα μου και η καλύτερή μου φίλη προσφέρθηκαν να γίνουν αναπληρωματικές μητέρες στο μωρό μου. Έμεινα έγκυος και γέννησα ένα υγιές αγόρι και ο λύκος δεν επέστρεψε. Μετά από τέσσερα χρόνια γέννησα άλλο ένα παιδί και ένιωθα υπέροχα.
Τώρα συνεχίζω να είμαι χορτοφάγος, τρώω μαγειρεμένα και ωμά λαχανικά, άφθονα πράσινα σέικ, σούπες και μπιφτέκια φασολιών. Δεν μαγειρεύω ξεχωριστά για τον εαυτό μου, όλη μου η οικογένεια τρώει με αυτόν τον τρόπο.
Η ιατρική μου πρακτική είναι εντελώς online. Για να συνδεθώ με τους ασθενείς μου χρησιμοποιώ τεχνολογίες όπως Skype, FaceTime, τηλέφωνα. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να περνάω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά και τον σύζυγό μου. Περνάμε πολύ χρόνο ταξιδεύοντας, κάνοντας συνέδρια και διδάσκοντας ασθενείς και γιατρούς να φτιάχνουν αντιφλεγμονώδη θεραπευτική διατροφή χρησιμοποιώντας τα σούπερ μάρκετ για απίστευτη υγεία και φυσική κατάσταση.
Το 2015 έγραψα το βιβλίο μου Goodbye Lupus. Έτσι, όποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για μια ιδιωτική διαβούλευση μαζί μου μπορεί να έχει πρόσβαση στις πληροφορίες που χρειάζεται για την θεραπεία του.
Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας! Για να μην χάσετε ούτε μια ανάρτησή μας, γραφτείτε στη φόρμα η οποία βρίσκετε πάνω δεξιά. Μοιραστείτε τα νέα αυτά με τους φίλους σας!
Στο επόμενο άρθρο μας θα μάθετε:
Οι γιατροί δεν προσπαθούν να αποκρύψουν αυτές τις πληροφορίες από εσάς. Εάν δεν το γνωρίζουν, δεν μπορούν να σας διδάξουν…
Όταν ήμουν 16 ετών, ο γιατρός μου είπε ότι είχα μόνο έξι μήνες ζωής. Είχα διαγνωστεί με συστηματικό λύκο που με είχε φτάσει σε τέταρτο βαθμό νεφρικής ανεπάρκειας. Ήμουν τόσο χάλια που είχα δύο πιθανές εναλλακτικές λύσεις: η μία ήταν η αιμοκάθαρση και η άλλη ήταν να πεθάνω, που θα ήταν το χειρότερο σενάριο.
Αυτή η διάγνωση προηγήθηκε από μερικά χρόνια ρευματοειδούς αρθρίτιδας και εξουθενωτικών ημικρανιών. Αλλά η εμφάνιση ενός χαρακτηριστικού εξανθήματος ανησύχησε τους γονείς μου και με πήγαν στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Τότε δεν είχαμε ιδέα ότι η διάγνωση μου θα ήταν τόσο σοβαρή.
Κάθε τεστ λύκου ήταν θετική. Υποβλήθηκα σε χημειοθεραπεία (τότε ήταν πειραματική και τώρα καθιερωμένη) μία φορά το μήνα για δύο χρόνια. Τώρα αυτή η περίοδος σε ασθενείς με λύκο είναι πολύ μικρότερη. Ήταν ένας δύσκολος και επώδυνος χρόνος. Μετά τη θεραπεία, έκανα έμετο για τέσσερις εβδομάδες και φοβόμουν να φάω. Μόλις κατάφερνα να συνέλθω και ερχόταν η σειρά της επόμενης χημειοθεραπείας. Ευτυχώς, είχα μεγάλη υποστήριξη από τους γονείς μου.
Δεν ήξερα πόσο καιρό έπρεπε να ζήσω σε αυτή τη γη, γι 'αυτό αποφάσισα να επικεντρωθώ σε αυτό που ήθελα και θα μπορούσα να κάνω. Ήθελα να γίνω γιατρός και να ανακουφίζω τον πόνο των ανθρώπων. Μου είχαν βγάλει το παρατσούκλι «η νευρωτική» γιατί ήμουν πάντα στο σπίτι για να αναρρώνω και διάβαζα και μελετούσα συνεχώς.
Μετά έλαβα υποτροφία στη σχολή των ονείρων του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon. Ήταν ένας εκπληκτικός χρόνος γιατί η πρώτη μέρα μου στο κολέγιο ήταν μία εβδομάδα μετά την τελευταία μου χημειοθεραπεία. Οι ιατρικές εξετάσεις για τον λύκο ήταν ακόμη θετικές, αλλά αισθανόμουν σταθερή και τα νεφρά μου είχαν βελτιώσει τη λειτουργία τους. Έπρεπε να είμαι προσεκτική και να κάνω τακτικές εξετάσεις αίματος, να φροντίζω τον εαυτό μου, να μένω μακριά από τον ήλιο και να κοιμάμαι αρκετά. Η αϋπνία μου προκάλεσε ημικρανία και έμετο. Εκείνη τη εποχή έπαιρνα λίγα φάρμακα, και στην περίπτωση του πόνου των αρθρώσεων, είχα μια συνταγή για επείγουσα περίθαλψη.
Αποφοίτησα με άριστα και έλαβα πτυχίο στον τομέα της γενετικής. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, ωστόσο, η κατάστασή μου άρχισε να επιδεινώνεται. Οι γιατροί συνήθως συμβουλεύουν τους νέους με αυτοάνοσες ασθένειες να μην κάνουν ιατρικές σπουδές επειδή το στρες και η αϋπνία μπορούν να χειροτερέψουν τα πράγματα. Αλλά ήμουν αποφασισμένη με κάθε κόστος να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Κατά το τέταρτο έτος των σπουδών μου δέχτηκα μια βαριά υποτροπή. Άρχισα να βλέπω διπλά και λιποθύμησα στην κλινική. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχα νέα αντισώματα που προκαλούσαν σχηματισμό θρόμβων του αίματος. Είχαν ήδη εισβάλει στον εγκέφαλό μου και προκάλεσαν αυτή τη διπλή όραση και το μίνι-εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι προβλέψεις των γιατρών ήταν ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έφθανα την ηλικία των 50. Αυτή είναι η γενική διάγνωση για τα άτομα με λύκο, η οποία θεωρείται προοδευτική χρόνια ασθένεια. Οι γιατροί μου είπαν ότι μια εγκυμοσύνη θα με σκότωνε και εκτός αυτού έπρεπε να βάζω ένεση με αντιπηκτικά για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πέρασα δύο εβδομάδες σε αυτολύπηση και στη συνέχεια αποφάσισα να επισκεφθώ ένα μέρος ευγνωμοσύνης. Ήμουν ευγνώμων που υπήρχε ένα φάρμακο να με κρατάει ζωντανή. Ήμουν πολύ κοντά στην αποφοίτησή μου και αποφάσισα να είμαι θετική και να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
Όταν γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγό Tom, ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα. Μετά από ένα μήνα μου έκανε πρόταση γάμου και ήμουν αναγκασμένη να του πω για την ασθένειά μου. Του είπα ότι έχω λύκο που σημαίνει ότι δεν θα κάνω παιδιά, δεν θα ζήσω πολύ και ότι θα έπρεπε να με φροντίζει συνεχώς. Εκείνος μου απάντησε ότι θα προτιμούσε να ζήσει μια σύντομη ζωή μαζί μου παρά μια μακρά ζωή με κάποια άλλη. Όλα ήταν εντάξει, ξαναβρήκα την αυτοπεποίθησή μου και γέμισα ξανά με ευγνωμοσύνη.
Εκείνη την εποχή, ο σύζυγός μου, ο Tom, εργαζόταν στο MTV ως προπονητής διασημοτήτων. Εγώ ήμουν εκπαιδευόμενη και έτρωγα κάθε μέρα νοσοκομειακό φαγητό, πράγμα που κατά ειρωνεία της τύχης είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να αρρωστήσει κανείς και να πάρει βάρος. Και πραγματικά δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Ζήτησα από τον Tom να μου φτιάξει ένα πρόγραμμα διατροφής για να μπορώ και εγώ να φαίνομε τόσο καλά όσο και οι πελάτες του. Από παιδί ήμουν χορτοφάγος, λόγω της αγάπης μου για τα ζώα, αλλά έτρωγα λάθος τροφές όπως πολλά ζυμαρικά, γαλακτοκομικά και επεξεργασμένα προϊόντα. Ο Tom μου έκανε ένα πρόγραμμα με μεγάλες ποσότητες ωμών λαχανικών και φρούτων, χωρίς κρέας, χωρίς γαλακτοκομικά και επεξεργασμένα τρόφιμα.
Αυτό που συνέβη αργότερα ήταν απίστευτο. Για τέσσερις μήνες κατέβηκα 8 νούμερα στα ρούχα, δηλαδή από 11 στα 3. Αλλά το πιο αξιοθαύμαστο ήταν ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν είχα κανένα πόνο και καμία ημικρανία. Αισθανόμουν περίφημα και γεμάτη ενέργεια, αν και συχνά έπρεπε να κάνω τριαντάωρες βάρδιες για μερικές φορές την εβδομάδα. Η πήξη του αίματος μου ήταν κανονική, αν και ήταν κοντά στο ανώτατο όριο. Οι εξετάσεις μου για τον λύκο ήταν αρνητικές, η χοληστερόλη και η πίεση είχαν πέσει. Ο γιατρός υπολόγισε ότι υπήρξε λάθος στο εργαστήριο.
Σε όλες τις τεκμηριωμένες περιπτώσεις βελτίωσης, ο λύκος μπορεί να είναι σε μακροχρόνια ύφεση, αλλά οι εξετάσεις αίματος θα δείχνουν την αυτοάνοση ασθένεια. Οι γιατροί μου ήταν έκπληκτοι. Μια μέρα άκουσα τον ρευματολόγο να λέει σε έναν φοιτητή που τον συνόδευε: "Αυτή ισχυρίζεται ότι έχει λύκο!" Στους επόμενους μήνες οι εξετάσεις μου έδειχναν την ίδια καλή κατάσταση και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να σταματήσω τη φαρμακευτική αγωγή. Ήταν ένας χρόνος από την αλλαγή στη διατροφή μου. Ήταν το 2006 και από τότε ζω χωρίς λύκο.
Μετά από αυτό το θαυματουργικό γύρισμα των πραγμάτων αποφάσισα ότι θέλω να κάνω παιδιά. Οι γιατροί ανησύχησαν και μου είπαν ότι μια εγκυμοσύνη θα μου φέρει πίσω τον λύκο και θα με σκοτώσει. Η οικογένειά μου φοβήθηκε επίσης. Η μητέρα μου και η καλύτερή μου φίλη προσφέρθηκαν να γίνουν αναπληρωματικές μητέρες στο μωρό μου. Έμεινα έγκυος και γέννησα ένα υγιές αγόρι και ο λύκος δεν επέστρεψε. Μετά από τέσσερα χρόνια γέννησα άλλο ένα παιδί και ένιωθα υπέροχα.
Τώρα συνεχίζω να είμαι χορτοφάγος, τρώω μαγειρεμένα και ωμά λαχανικά, άφθονα πράσινα σέικ, σούπες και μπιφτέκια φασολιών. Δεν μαγειρεύω ξεχωριστά για τον εαυτό μου, όλη μου η οικογένεια τρώει με αυτόν τον τρόπο.
Η ιατρική μου πρακτική είναι εντελώς online. Για να συνδεθώ με τους ασθενείς μου χρησιμοποιώ τεχνολογίες όπως Skype, FaceTime, τηλέφωνα. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να περνάω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά και τον σύζυγό μου. Περνάμε πολύ χρόνο ταξιδεύοντας, κάνοντας συνέδρια και διδάσκοντας ασθενείς και γιατρούς να φτιάχνουν αντιφλεγμονώδη θεραπευτική διατροφή χρησιμοποιώντας τα σούπερ μάρκετ για απίστευτη υγεία και φυσική κατάσταση.
Το 2015 έγραψα το βιβλίο μου Goodbye Lupus. Έτσι, όποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για μια ιδιωτική διαβούλευση μαζί μου μπορεί να έχει πρόσβαση στις πληροφορίες που χρειάζεται για την θεραπεία του.
Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας! Για να μην χάσετε ούτε μια ανάρτησή μας, γραφτείτε στη φόρμα η οποία βρίσκετε πάνω δεξιά. Μοιραστείτε τα νέα αυτά με τους φίλους σας!
Στο επόμενο άρθρο μας θα μάθετε:
Μια μέρα μακριά από γιατρούς και ασθένειες
«Οι περισσότεροι φέβγουν από την ζωη για πάντα. Άλλοι, που επιβίωσαν για λίγο, επιστρέφουν για μια νέα φωτογράφηση επειδή ο καρκίνος έχει επανεμφανιστεί. Επιστρέφουν ξανά για να ζήσουν μια αξέχαστη μέρα ελπίζοντας ότι η ασθένεια θα παραμείνει σαν άσχιμο όνειρο αλλά με μερικές όμορφες εικόνες…»
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης:
«Οι περισσότεροι φέβγουν από την ζωη για πάντα. Άλλοι, που επιβίωσαν για λίγο, επιστρέφουν για μια νέα φωτογράφηση επειδή ο καρκίνος έχει επανεμφανιστεί. Επιστρέφουν ξανά για να ζήσουν μια αξέχαστη μέρα ελπίζοντας ότι η ασθένεια θα παραμείνει σαν άσχιμο όνειρο αλλά με μερικές όμορφες εικόνες…»
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης:
 |
| Ποια πραγματικότητα δημιουργείτε για τον εαυτό σας; |
 |
| Σταματήστε να παίρνετε φάρμακα για θεραπεία ενός διατροφικού προβλήματος |
 |
| Και όμως, είναι 12 χρόνια χωρίς καρκίνο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου