Από Sayer Ji
Η πηγή μας: GreenMedinfo
Ενώ η συμβατική ιατρική απαιτεί την αφαίρεση των "σπασμένων" και "ελαττωματικών" τμημάτων του σώματος, η μελέτη των μακροχρόνιων επιπτώσεων αφαίρεσης των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) αμφισβητεί την ορθότητα αυτής της χειρουργικής επέμβασης, η οποία γίνεται σε μισό εκατομμύριο παιδιών κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν έχετε γεννηθεί μεταξύ 1950 και 1970 στις Ηνωμένες Πολιτείες σίγουρα εσείς (ή κάποιος που γνωρίζετε) έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση αμυγδαλών ή αδενοειδών εκβλαστήσεων . Και εγώ ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά. Όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο, αποχαιρέτησα τα κρεατάκια μου. Ήδη έπασχα από σοβαρό βρογχικό άσθμα που χρειαζόταν επείγουσα νοσοκομειακή περίθαλψη αρκετές φορές το χρόνο, συχνά τρεις φορές μέσα σε ένα μήνα. Προφανώς, η απομάκρυνση των αδενοειδών εκβλαστήσεων γίνεται για να αποφευχθεί η απόφραξη των ιγμορείων. Αλλά μετά από την επέμβαση τα προβλήματά μου μεγάλωσαν. Στα 16 μου υποβλήθηκα σε χειρουργείο για τα μπλοκαρισμένα ιγμόρειά μου, εξαιτίας ενός πολύποδα και σκολίωση του ρινικού διαφράγματος.
Η αφαίρεση των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) είναι δύο από τις πιο συνηθισμένες παιδικές επεμβάσεις. Από τις πρώτες τεκμηριωμένες περιπτώσεις αμυγδαλεκτομής και αδενοτομής, οι κίνδυνοι ήταν αμφισβητήσιμοι στην καλύτερη περίπτωση, αλλά μια πρόσφατα ολοκληρωμένη μελέτη της Δανίας μπορεί τελικά να μας κάνει να αλλάξουμε στάση ενάντια σ'αυτού του «πρότυπο φροντίδας».
Σύμφωνα με την Σύντομη ιστορία των αμυγδαλών, οι αμυγδαλές είναι λεμφοειδή όργανα που βρίσκονται στην είσοδο του πεπτικού και του αναπνευστικού συστήματος. Οι μολυσμένες αμυγδαλές (συχνό παιδικό φαινόμενο πριν την εφηβεία) συχνά αφαιρούνται αν και αποτελούν ένα μέσο του ανοσοποιητικού συστήματος για προστασία του σώματος από άλλους τύπους λοιμώξεων.
Περισσότερο από μισό εκατομμύριο αμυγδαλεκτομές πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες σε παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών. Αν και θεωρείται τυπική θεραπεία για παιδιά με προβλήματα σε αυτιά, μύτη και λαιμό, είναι λίγο να πούμε ότι η χειρουργική επέμβαση είναι υπερβολική. Οι αμυγδαλές αφαιρούνται συχνά ως μέτρο πρόληψης σε επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων και όχι ως τελική επιλογή για αποκατάσταση της υγείας σε σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την αφαίρεση αδενοειδών εκβλαστήσεων. Οι γιατροί που ακολουθούν τυφλά τις επικρατούσες ιατρικές τάσεις συχνά δεν κάνουν ενημερωμένη συναίνεση σε γονείς που δεν έχουν σαφή ιδέα για τους κινδύνους και τους περιορισμούς στη συνέχεια αυτών των επεμβάσεων ρουτίνας. Αυτή η άνευ όρων πρακτική παρουσιάζει μακροπρόθεσμα άγνωστους κινδύνους για την υγεία εκατομμυρίων παιδιών σε όλο τον κόσμο.
Η έρευνα από το Ιούνιου 2018 για πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά της Δανίας προσέθεσε ισχυρά επιχειρήματα κατά της αναποτελεσματικότητας αφαίρεσης αμυγδάλων. Στην πρώτη μελέτη σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αμυγδαλεκτομής, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης (Αυστραλία) και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης (Δανία) είχαν πρόσβαση στα ιατρικά αρχεία των 1,2 εκατομμυρίων παιδιών από το 1979 έως το 1999. Από το συνολικό αριθμό παιδιών, 11.830 είχαν αμυγδαλεκτομή, 17.460 ήταν με αδενοτομή και 31.377 είχαν κάνει και τις δύο επεμβάσεις. Κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων τα παιδιά αυτά δεν είχαν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η ανάλυση των δεδομένων έγινε για χρονικό διάστημα 20 χρονών, ξεκινώντας με παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών και καλύπτουν την περίοδο μέχρι και ηλικιας 30 ετών, παρέχοντας ένα σύνολο δεδομένων που μπορούν να δείξουν την ανάπτυξη διαφόρων προβλημάτων υγείας μακροπρόθεσμα. Να τι λέει ένας από τους κορυφαίους ερευνητές της μελέτης, ο Dr. Sean Byars: «Υπολογίσαμε τους κινδύνους από ασθένειες ανάλογα με το εάν η αδενοτομή ή η αμυγδαλεκτομή, ή και τα δύο έγιναν κατά τα πρώτα εννέα χρόνια της ζωής των παιδιών, όταν αυτοί οι ιστοί είναι πιο ενεργά στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος.»
Τα αποτελέσματα από την έρευνα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης Otolaryngology Head and Neck Surgery και αναγκάσθηκαν τους επιστήμονες να επιμένουν για ανανέωση της αξιολόγησης των εναλλακτικών λύσεων σε αυτήν την ιατρική πρακτική ρουτίνας.
Έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά με αμυγδαλεκτομή σχεδόν τριπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν ασθένειες της ανώ αναπνευστικής οδού, συμπεριλαμβανομένου άσθμα, γρίπη, πνευμονία, χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα. Η αδενοτομή επιπλέων αυξάνει τον κίνδυνο πάνω από τέσσερις φορές για εμφάνιση αλλεργιών, φλεγμονή του εσωτερικού του αυτιού και ιγμορίτιδα.
Παρ΄ολο που οι ερευνητές συμφωνούν ότι η αμυγδαλεκτομή μπορεί να βοηθήσει στη βραχυπρόθεσμη μείωση των μολύνσεων αυτιών, μύτη και λαιμό και τη σχετική δυσφορία, η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση της υγείας υποδηλώνει έντονα ότι αυτή η βελτίωση είναι προσωρινή και δεν οδηγεί σε μακροπρόθεσμη μείωση των προσβολών του άσθματος ή της χρόνιας ιγμορίτιδας - δύο από τις πιο κοινές αιτίες για αμυγδαλεκτομή.
Αντιθέτως, οι κίνδυνοι για αυτών των προβλημάτων ή ήταν σημαντικά αυξημένοι ή δεν ήταν ιδιαίτερα διαφορετικοί από εκείνα τα παιδιά που δεν είχαν αμυγδαλεκτομή ή αδενοτομή. Ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι ότι τα μη σχετιζόμενα προβλήματα υγείας, όπως ορισμένες δερματικές παθήσεις, οφθαλμικές και παρασιτικές λοιμώξεις, είναι 78% πιο διαδεδομένες στους ενήλικες που έχουν υποβληθεί σε μία από αυτές τις επεμβάσεις σε σύγκριση με τους ενήλικες που εξακολουθούν να έχουν τις αμυγδαλές τους.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτοί οι αδένες μπορούν να αποτελέσουν ένα προστατευτικό φράγμα μεταξύ επεμβατικών βακτηρίων και ιών προσπαθώντας να προστατεύσουν τους ευαίσθητους ιστούς των πνευμόνων και του λαιμού. Η τοποθέτηση αυτών των αδένων μπορεί να παράσχει μια σημαντική λειτουργία φιλτραρίσματος σε αυτό το ζωτικό σταυροδρόμι, όπου η αναπνοή μας συγκρούεται με ένα θρυμματισμό του εξωτερικού κόσμου.
Έχοντας υπόψη τη μελέτη αυτή που διαπίστωσε μια απότομη αύξηση του κινδύνου για περισσότερες από 28 ασθένειες, συμπεραίνουμε ότι αυτοί οι φαινομενικά ασήμαντοι αδένες παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος από ό, τι έχουμε φανταστεί! Σύμφωνα με τον Dr. Sean Byers τα αποτελέσματα της έρευνας υποστηρίζουν τουλάχιστον μια καθυστέρηση στην αφαίρεση των αμυγδαλών ή των αδενοειδών εκβλαστήσεων όσο το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού είναι στη ανάπτυξη. Είναι επίσης σαφές ότι η επικρατούσα ιατρική σοφία πρέπει να εξελιχθεί πέρα από την άποψη ότι τα εσωτερικά μας όργανα δρουν μεμονωμένα και ότι τα ακατάλληλα λειτουργικά μέρη του σώματος μπορούν απλά να αφαιρεθούν χωρίς να επηρεάσουν το σύνολο.
Είναι απαραίτητο τα ιατρικά κέντρα να ενσωματωθούν με τις πιο σύγχρονες ανακαλύψεις, ώστε να μην υποφέρει άλλη μια νέα γενιά νέων ανθρώπων λόγω αυτών των λανθασμένων πρακτικών...
Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας! Για να μην χάσετε ούτε μια ανάρτησή μας, γραφτείτε στη φόρμα η οποία βρίσκετε πάνω δεξιά. Μοιραστείτε τα νέα αυτά με τους φίλους σας!
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης:
Η πηγή μας: GreenMedinfo
Αν έχετε γεννηθεί μεταξύ 1950 και 1970 στις Ηνωμένες Πολιτείες σίγουρα εσείς (ή κάποιος που γνωρίζετε) έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση αμυγδαλών ή αδενοειδών εκβλαστήσεων . Και εγώ ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά. Όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο, αποχαιρέτησα τα κρεατάκια μου. Ήδη έπασχα από σοβαρό βρογχικό άσθμα που χρειαζόταν επείγουσα νοσοκομειακή περίθαλψη αρκετές φορές το χρόνο, συχνά τρεις φορές μέσα σε ένα μήνα. Προφανώς, η απομάκρυνση των αδενοειδών εκβλαστήσεων γίνεται για να αποφευχθεί η απόφραξη των ιγμορείων. Αλλά μετά από την επέμβαση τα προβλήματά μου μεγάλωσαν. Στα 16 μου υποβλήθηκα σε χειρουργείο για τα μπλοκαρισμένα ιγμόρειά μου, εξαιτίας ενός πολύποδα και σκολίωση του ρινικού διαφράγματος.
Η αφαίρεση των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) είναι δύο από τις πιο συνηθισμένες παιδικές επεμβάσεις. Από τις πρώτες τεκμηριωμένες περιπτώσεις αμυγδαλεκτομής και αδενοτομής, οι κίνδυνοι ήταν αμφισβητήσιμοι στην καλύτερη περίπτωση, αλλά μια πρόσφατα ολοκληρωμένη μελέτη της Δανίας μπορεί τελικά να μας κάνει να αλλάξουμε στάση ενάντια σ'αυτού του «πρότυπο φροντίδας».
Σύμφωνα με την Σύντομη ιστορία των αμυγδαλών, οι αμυγδαλές είναι λεμφοειδή όργανα που βρίσκονται στην είσοδο του πεπτικού και του αναπνευστικού συστήματος. Οι μολυσμένες αμυγδαλές (συχνό παιδικό φαινόμενο πριν την εφηβεία) συχνά αφαιρούνται αν και αποτελούν ένα μέσο του ανοσοποιητικού συστήματος για προστασία του σώματος από άλλους τύπους λοιμώξεων.
Περισσότερο από μισό εκατομμύριο αμυγδαλεκτομές πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες σε παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών. Αν και θεωρείται τυπική θεραπεία για παιδιά με προβλήματα σε αυτιά, μύτη και λαιμό, είναι λίγο να πούμε ότι η χειρουργική επέμβαση είναι υπερβολική. Οι αμυγδαλές αφαιρούνται συχνά ως μέτρο πρόληψης σε επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων και όχι ως τελική επιλογή για αποκατάσταση της υγείας σε σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την αφαίρεση αδενοειδών εκβλαστήσεων. Οι γιατροί που ακολουθούν τυφλά τις επικρατούσες ιατρικές τάσεις συχνά δεν κάνουν ενημερωμένη συναίνεση σε γονείς που δεν έχουν σαφή ιδέα για τους κινδύνους και τους περιορισμούς στη συνέχεια αυτών των επεμβάσεων ρουτίνας. Αυτή η άνευ όρων πρακτική παρουσιάζει μακροπρόθεσμα άγνωστους κινδύνους για την υγεία εκατομμυρίων παιδιών σε όλο τον κόσμο.
Η έρευνα από το Ιούνιου 2018 για πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά της Δανίας προσέθεσε ισχυρά επιχειρήματα κατά της αναποτελεσματικότητας αφαίρεσης αμυγδάλων. Στην πρώτη μελέτη σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αμυγδαλεκτομής, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης (Αυστραλία) και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης (Δανία) είχαν πρόσβαση στα ιατρικά αρχεία των 1,2 εκατομμυρίων παιδιών από το 1979 έως το 1999. Από το συνολικό αριθμό παιδιών, 11.830 είχαν αμυγδαλεκτομή, 17.460 ήταν με αδενοτομή και 31.377 είχαν κάνει και τις δύο επεμβάσεις. Κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων τα παιδιά αυτά δεν είχαν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η ανάλυση των δεδομένων έγινε για χρονικό διάστημα 20 χρονών, ξεκινώντας με παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών και καλύπτουν την περίοδο μέχρι και ηλικιας 30 ετών, παρέχοντας ένα σύνολο δεδομένων που μπορούν να δείξουν την ανάπτυξη διαφόρων προβλημάτων υγείας μακροπρόθεσμα. Να τι λέει ένας από τους κορυφαίους ερευνητές της μελέτης, ο Dr. Sean Byars: «Υπολογίσαμε τους κινδύνους από ασθένειες ανάλογα με το εάν η αδενοτομή ή η αμυγδαλεκτομή, ή και τα δύο έγιναν κατά τα πρώτα εννέα χρόνια της ζωής των παιδιών, όταν αυτοί οι ιστοί είναι πιο ενεργά στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος.»
Τα αποτελέσματα από την έρευνα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης Otolaryngology Head and Neck Surgery και αναγκάσθηκαν τους επιστήμονες να επιμένουν για ανανέωση της αξιολόγησης των εναλλακτικών λύσεων σε αυτήν την ιατρική πρακτική ρουτίνας.
Έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά με αμυγδαλεκτομή σχεδόν τριπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν ασθένειες της ανώ αναπνευστικής οδού, συμπεριλαμβανομένου άσθμα, γρίπη, πνευμονία, χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα. Η αδενοτομή επιπλέων αυξάνει τον κίνδυνο πάνω από τέσσερις φορές για εμφάνιση αλλεργιών, φλεγμονή του εσωτερικού του αυτιού και ιγμορίτιδα.
Παρ΄ολο που οι ερευνητές συμφωνούν ότι η αμυγδαλεκτομή μπορεί να βοηθήσει στη βραχυπρόθεσμη μείωση των μολύνσεων αυτιών, μύτη και λαιμό και τη σχετική δυσφορία, η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση της υγείας υποδηλώνει έντονα ότι αυτή η βελτίωση είναι προσωρινή και δεν οδηγεί σε μακροπρόθεσμη μείωση των προσβολών του άσθματος ή της χρόνιας ιγμορίτιδας - δύο από τις πιο κοινές αιτίες για αμυγδαλεκτομή.
Αντιθέτως, οι κίνδυνοι για αυτών των προβλημάτων ή ήταν σημαντικά αυξημένοι ή δεν ήταν ιδιαίτερα διαφορετικοί από εκείνα τα παιδιά που δεν είχαν αμυγδαλεκτομή ή αδενοτομή. Ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι ότι τα μη σχετιζόμενα προβλήματα υγείας, όπως ορισμένες δερματικές παθήσεις, οφθαλμικές και παρασιτικές λοιμώξεις, είναι 78% πιο διαδεδομένες στους ενήλικες που έχουν υποβληθεί σε μία από αυτές τις επεμβάσεις σε σύγκριση με τους ενήλικες που εξακολουθούν να έχουν τις αμυγδαλές τους.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτοί οι αδένες μπορούν να αποτελέσουν ένα προστατευτικό φράγμα μεταξύ επεμβατικών βακτηρίων και ιών προσπαθώντας να προστατεύσουν τους ευαίσθητους ιστούς των πνευμόνων και του λαιμού. Η τοποθέτηση αυτών των αδένων μπορεί να παράσχει μια σημαντική λειτουργία φιλτραρίσματος σε αυτό το ζωτικό σταυροδρόμι, όπου η αναπνοή μας συγκρούεται με ένα θρυμματισμό του εξωτερικού κόσμου.
Έχοντας υπόψη τη μελέτη αυτή που διαπίστωσε μια απότομη αύξηση του κινδύνου για περισσότερες από 28 ασθένειες, συμπεραίνουμε ότι αυτοί οι φαινομενικά ασήμαντοι αδένες παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος από ό, τι έχουμε φανταστεί! Σύμφωνα με τον Dr. Sean Byers τα αποτελέσματα της έρευνας υποστηρίζουν τουλάχιστον μια καθυστέρηση στην αφαίρεση των αμυγδαλών ή των αδενοειδών εκβλαστήσεων όσο το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού είναι στη ανάπτυξη. Είναι επίσης σαφές ότι η επικρατούσα ιατρική σοφία πρέπει να εξελιχθεί πέρα από την άποψη ότι τα εσωτερικά μας όργανα δρουν μεμονωμένα και ότι τα ακατάλληλα λειτουργικά μέρη του σώματος μπορούν απλά να αφαιρεθούν χωρίς να επηρεάσουν το σύνολο.
Είναι απαραίτητο τα ιατρικά κέντρα να ενσωματωθούν με τις πιο σύγχρονες ανακαλύψεις, ώστε να μην υποφέρει άλλη μια νέα γενιά νέων ανθρώπων λόγω αυτών των λανθασμένων πρακτικών...
Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας! Για να μην χάσετε ούτε μια ανάρτησή μας, γραφτείτε στη φόρμα η οποία βρίσκετε πάνω δεξιά. Μοιραστείτε τα νέα αυτά με τους φίλους σας!
Μπορείτε να διαβάσετε επίσης:
 |
| Θα προτιμούσα να είμαι μία Νεραϊδοπριγκίπισσα |
 |
| Ρευματοειδής αρθρίτιδα, η καλύτερη θεραπεία |
 |
| Θεραπεία HIFU! Καλωσήρθατε! |
